یک روز توی پیاده رو داشتم به طرف میدان تجریش می رفتم ...
از دور دیدم یک کارت پخش کن خیلی با کلاس، کاغذهای رنگی قشنگی دستشه ولی به هر کسی نمیده...!
خانم ها رو که کلّاً تحویل نمی گرفت و در مورد آقایون هم خیلی گزینشی رفتار می کرد و معلوم بود فقط به کسایی کاغذ رو میداد که مشخّصات خاصّی از نظر خودش داشته باشن. خلاصه بگم اهل حروم کردن کاغذای تبلیغات نبود ...
احساس کردم فکر میکنه هر کسی لیاقت داشتن این تبلیغات تمام رنگی گرون قیمت رو نداره ،لابد فقط به آدمهای باکلاس و شیک پوش و با شخصیت میده! از کنجکاوی قلبم داشت می اومد توی دهنم...!!!
خدایا، نظر این تبلیغاتچی خوش تیپ و با کلاس راجع به من چی خواهد بود؟! آیا منو تأیید میکنه؟!!
کفشهامو با پشت شلوارم پاک کردم تا مختصر گرد و خاکی که روش نشسته بود پاک بشه و کفشم برق بزنه!
شکم مبارک رو دادم تو و در عین حال سعی کردم خودمو کاملاً بی تفاوت نشون بدم!
دل تو دلم نبود. یعنی منو می پسنده؟! یعنی به من هم از این کاغذای خوشگل میده...؟!
همین طور که سعی می کردم با بی تفاوتی از کنارش رد بشم با لبخند نگاهی بهم کرد و یک کاغذ رنگی به طرفم گرفت و گفت: " آقای محترم! بفرمایید! "
نمیدونی چه ذوقی کردم و قند داشت تو دلم آب میشد!
با لبخندی ظاهری و با حالتی که نشون بدم اصلاً برام مهمّ نیست، بهش گفتم : میگیرمش ولی الان وقت خوندنشو ندارم! کاغذ رو گرفتم ...
چند قدم اون ورتر پیچیدم توی قنّادی و اونقدر دست و پامو کرده بودم که داشتم با سر میرفتم توی کیکای شیرینی فروشیه . وایسادم و با وَلَعِ تمام به کاغذ نگاه کردم،
نوشته بود:
.
.
.
دیگر نگران طاسی سر خود نباشید، پیوند مو با جدیدترین مِتود روز اروپا و امریکا... :(
